الهام ۴ تیر, ۱۳۹۹ در ۰:۳۶ ق٫ظبسیار دلنشین بود. چنان که با شنیدن تمام نه بلکه آغاز میشود و چون موجودی زنده در ذهن میزید. پاسخ
حسن احمدی ۲۱ تیر, ۱۳۹۹ در ۸:۳۴ ب٫ظچه دوگانهی عجیبی است!!! آغازگری و تمامکنندگی. که البته بیشتر به خود شخص بر میگردد تا چیزی که میبیند و میشنود. سپاس از شما پاسخ
عبداللهی ۱۰ تیر, ۱۳۹۹ در ۱۱:۵۱ ق٫ظ“کسی که تا توانست راه نرفت”“او که تلاش کرد تمامیت خود را زندگی کند”(کاش تیتر زندگی ما همه میبود) پاسخ
عبداللهی ۱۱ تیر, ۱۳۹۹ در ۸:۵۱ ق٫ظجناب آقای احمدی لطفاً بفرمائید این جملات را از کدام ترجمهی کتاب میخوانید؟ پاسخ
حسن احمدی ۲۱ تیر, ۱۳۹۹ در ۸:۳۶ ب٫ظکتابی که در دست بنده بود ترجمهی آقای مجتبی ویسی از نشر جهان نو است. پاسخ
7 دیدگاه دربارهٔ «والدین فست فودی بچههای آبگوشتی»
بسیار دلنشین بود. چنان که با شنیدن تمام نه بلکه آغاز میشود و چون موجودی زنده در ذهن میزید.
چه دوگانهی عجیبی است!!! آغازگری و تمامکنندگی.
که البته بیشتر به خود شخص بر میگردد تا چیزی که میبیند و میشنود.
سپاس از شما
“کسی که تا توانست راه نرفت”
“او که تلاش کرد تمامیت خود را زندگی کند”
(کاش تیتر زندگی ما همه میبود)
🙂
جناب آقای احمدی
لطفاً بفرمائید این جملات را از کدام ترجمهی کتاب میخوانید؟
کتابی که در دست بنده بود ترجمهی آقای مجتبی ویسی از نشر جهان نو است.
متشکرم